Nu de hoogteziekte voorbij is en de jetlag op zijn retour gaat het stukken beter. Wel moe nog steeds, maar ook dat schijnt met de hoogte te maken te hebben. Ik denk zelf dat mijn 2 antibioticakuren en alle indrukken er ook aan meewerken ;)

Ik lees al jullie reacties, heel leuk dus doe dat vooral!

Ik heb de foto´s van dag 3 aangepast.

Gisteren was Carina met mij meegegaan naar Kusi Wasi en was ik zo trots dat ik toen ik zelfstandig terug moest bij de juiste halte was uitgestapt. Nou ja, laat ik het uitleggen. Het is een busje voor ca. 12 mensen en er zijn geen haltes. Gewoon plekken langs de weg waarvan je moet weten dat ie daar stopt. De busjes hebben ook geen nummer, super handig. Not. Als je er uit wil roep je de naam van de ´halte´ en dan dat je eruit wil. Voor mij was dat ´Amouta Baha´. Een ritje kost ca. 0,20 eurocent wat je (bijna) gepast moet betalen. Als je instapt is het eerste wat je moet doen je vast grijpen, want hij rijdt al weg als je tweede voet de grond loslaat.

Dus je roept vlak voor je halte dat je eruit wilt. Maar dan moet je wel weten wanneer je halte komt! En alles lijkt hier op elkaar. Ik heb al meer studenten gesproken die normaal nooit verdwalen, maar dat Cuzco echt chaos is (buiten het centrum). Elke 5m2 is hetzelfde. Dezelfde gebouwen en reclameborden. Geen herkenningstekens om te onthouden. Maar het was me gelukt. Ikke blij.

Maar toen moest ik terug lopen naar het appartement (wat ik gezien zijn staat vanaf heden studentenhuis noem). Ik was na 5 minuten de weg kwijt. Toen ik in mijn beste Spaans de weg vroeg zei deze mevrouw dat ik helemaal uit de route was gelopen dus besloot ik na de bus nog maar een taxi te nemen.

En waar woon ik dan nu? Nou dat is echt grappig, want wij wonen tegenover het politiebureau. Veilig in ieder geval dus. Maar dat heet: commissaria Tahuantosudjo. Dat ga ik nooit onthouden dacht ik! Maar wat leerde Thierry mij? They want to sou you. Weet even niet of aanklagen in EN sou is, maar als je het hardop uitspreekt begrijp je het. Dus dat weet elke taxichauffeur in de wijde omgeving gelukkig.

Maar vandaag had ik en zelf de halte gevonden om op te stappen, de juiste halte uitgestapt, Kusi Wasi in 1x gevonden, ook terug in het goede busje en goed naar huis gelopen. Goddank. Dat heb ik dus nu onder de knie.

Hoe ziet zo´n dag eruit? Ik sta om 7.00u op, ga om 8.00u de deur uit, loop 10 min naar de halte, zit 40 minuten in de bus (of sta met een kromme nek, want ik ben te lang), en loop 10 min naar Kusi Wasi. Om 13.00u ga ik naar huis, dan heb ik van 14.00-14.30u tijd om snel wat te eten (en dat is een uitdaging als je eerst water moet koken om je bestek en servies te reiningen en als je geen koelkast hebt om wat vers te houden) en dan een half uur lopen naar Cuzco centrum voor Spaanse les tot 18.00u. Dan gelijk naar huis (met een taxi) of eerst even sfeer snuiven in Cuzco (het is een heerlijk stadje) en dan naar huis om wat voor diner klaar te maken.

Al met al dus vermoeiende dagen en ik lig dan ook meestal om 21.00u in bed. Nu is het 21.15u dus dat gaat niet lukken haha, maar het studentenhuis is hier in de straat dus ik ben zo thuis en heb al gegeten.

Vrijdag heb ik geen les i.v.m. een feestdag (wel werken) en die 3 uur heb ik dan langer les volgende week. Volgende week heb ik ook in de ochtend les i.p.v. ´s middags dus dan werk in ´s middags in het project.

Het is hier zo koud dat ik nu ook maar handschoenen heb gekocht (muts en shawl had ik wel meegenomen). Gelukkig is dat om de 2 meter te koop (de Peruanen lopen ´s avonds ook ingepakt).

Zaterdag en zondag ben ik vrij en ga ik 2 tours doen.

Chao (informeel zoals doei)!