Het is zo leuk om dagelijks deel te nemen aan het Peruaanse leven. Ik ben gewend aan de chaos op straat, weet welke bussen ik waar moet nemen en wat ik wanneer moet roepen in de bus. Ik ben gewend aan de herrie, stof en stank en raak gewend aan de zo lieve Peruanen. Arm of rijk, jong of oud, ze willen je allemaal helpen en begrijpen. Echt allemaal even aardig.

Vanmorgen 4 uur les gehad. Spaans leren is ook zo leuk. Vraag me af hoe ik dat ga doen als ik terug ben, want als ik het niet gebruik ben ik het natuurlijk zo allemaal weer kwijt. Ben ook bijzonder tevreden met mijn leraar Jimmy Hendrix (serieus ik heb zijn paspoort gezien).

Het vervelende is wel dat het echt ZO koud is binnen. Vooral in de school. Studenten en docenten zitten BINNEN met jassen, shawls, mutsen en handschoenen aan. Overdag. Buiten is het dan 20 graden en binnen 5 ofzo. Zo bizar. Dat maakt het focussen moeilijk, maar ja veel thee drinken.

Vanmiddag gewerkt. Er waren 3 nieuwe vrijwilligers. Ik zag de verwarring en verrassing in hun ogen van de chaos e.d. Zo bizar dat ik nu al de nieuwe vrijwilligers in werk na 1 week. Ik heb een aantal tips gegeven over een aantal probleemgevallen noem ik het maar even en heb uitgelegd wat een beetje het ritme is e.d. Vanmiddag was Yudy er. Zij is de lerares en leert ze van alles zoals groenten snijden en creatieve dingen. Ze was er met haar zoontje van 3 maanden. Pablo. Heel normaal natuurlijk dat je die meeneemt naar je werk ;-)

We hebben sieraden gemaakt met de meeste ontwikkelde kinderen. Zie foto´s. Yudy is heel blij dat ik uit Nederland kom, want de sieraden moeten naar Amsterdam en worden daar verkocht dus ik ga ze meenemen. Verzenden is namelijk heel duur. Voorbeeld: een ansichtkaart versturen is 6,5 keer zo duur als de kaart zelf. Bijna 2 euro. Dus kan je nagaan wat een pakketje kost. Dat is voor hen een godsvermogen.

Morgen ga ik met Carina om 7.30u (lekkere tijd weer) kleding kopen voor het tehuis.

Pablo ging natuurlijk een paar keer huilen. Op een gegeven moment had 1 van de vrijwilligers (meisje van jaar of 20 denk) Pablo op schoot. Huilen. Zij wiegen. Hij huilen.

Ik heb hem opgepakt en mijn moederskills erop los gelaten en ja hoor Pablo vond het geweldig en werd stil. Zooooo schattig!! Zie foto.

Het is nu 19.10u en ik ga zo wat eten maken. Ik denk wat roerei op een cracker. Gisteren bestond mijn diner uit chips en fruit. Lekker combi.

Vanmiddag heb ik in een Peruaans restaurantje gegeten. Nou ja restaurant. 3 pitten, 10 plastic stoelen, 3 tafels en een tl lamp. Tim had me het aanbevolen, want het is vlakbij school en maar 1 euro 40 voor een dagmenu. Dat is soep en een bord vol eten. Leek me het proberen waard. Ook omdat er alleen maar Peruanen komen (als je het niet weet vind je het niet of durf je het niet hahaha). Maar die menukaart in het Spaans is nog groot probleem. Dus ik dacht ja doe maar die soep en het bovenste dagmenu. Ik lust best veel behalve bonen, bruine, witte etc dus wat kon me gebeuren.

Uiteraard een half bord vol bruine bonen. Heb ik dat?! Maar goed het was sowieso veel te veel na de soep dus ik heb alleen de rijst en het rundvlees gegeten.

Voor dat ik ging werken heb ik nog even ergens in een Peruaans tentje mijn eerste koffie gedronken.

Nou dat was geen Haags bakkie.Het fijne is dat in het kannetje geen melk zit, maar hele sterke koffie wat je in je hete water giet. Zo kan je het zo sterk maken als je zelf wilt.

Ook vandaag eindelijk de wasserrette gevonden. Nou ja...dat is dus een wasmachine, een tafel, een tl lamp en een oud vrouwtje. Morgen om 19.00u kan ik het ophalen. Ben benieuwd....

Was ook een tip van Tim. Tja waarom het wiel opnieuw uitvinden. Tim is 22 jaar en zijn vriendin woont op de Tarweakker in Seghwaert. Is dat niet bizar toevallig haha?!

Met Anja gaat het beter. Ze krijgt weer wat energie en mag waarschijnlijk eind van de week het ziekenhuis uit. Koen is er inmiddels uit dus we hebben 2 nieuwe pannen en een wc borstel. Whoehoe!

Chao!