Albelli fotoboek klaar!

Uiteraard moesten de beste foto's een plekje krijgen in een mooi album. Dat kan je tegenwoordig ook gewoon lekker digitaal delen. Dus bij deze ;)

http://www.albelli.nl/onlinefotoboek-bekijken/1ed0dbec-21d8-4ce7-a09b-93b308f3b396

Dag 22 -24 de laatste dagen

Ik heb de engeltjes bedankt toen ik zaterdagochtend levend aan kwam om 5.30u in Cusco. Met de taxi snel naar huis, douchen (goddelijk!), inpakken en met de taxi weer door naar het vliegveld, want ik vloog zaterdagochtend naar Lima. De bedoeling was ’s middags een hop on hop off tourtje te doen en om 19.00u even de watershow te gaan zien. Maar ik was zo moe en zo beroerd, na een wandeling van 20 minuten ben ik bijna weer terug gekropen. Ik ben maar gewoon in bed gaan liggen. Was gelukkig een goed hostal met schone wc. Meer dan het bed en de wc heb ik niet gebruikt, want ik moest er om 3.00u weer uit, want ik vloog zondagochtend van Lima naar Miami. Daar had ik 5 kwartier overstap tijd. Veel onduidelijkheid (WEER) over mijn bagage, want heen hadden ze gezegd dat het doorgelabeld was en moest ik het toch ophalen in New York en nu zeiden ze dat weer, maar ik had in Miami echt geen tijd om ook nog bagage op te halen en opnieuw in te checken. Uiteindelijk er maar op gegokt en gezorgd dat ik iig net op tijd bij de gate was. Al die rijen. Controle hier, daar, nog een keer. Pffffff.

Toen weer 8 uur het vliegtuig in van Miami naar Londen. Daar moest ik maar liefst 5 uur wachten op mijn vlucht naar Amsterdam terwijl er ook al 3 eerder gingen. Heel frustrerend als je je kinderen zo graag wilt zien. Maar nadat ik het geluk had een extra security check te krijgen, alles open en eruit, kon ik eindelijk boarden voor Amsterdam. Goddank waren er genoeg toiletten op Miami en Londen, want die remmers deden nog vrij weinig. En toen eindelijk om 15.00u zette ik na een paar dagen reizen weer veilig voet op Hollandse bodem. Vol met indrukken, ervaringen, bijzondere momenten, mooie situaties, nieuwe vrienden en verzadigd van dankbaarheid dat ik dit mocht doen en het universum mij weer veilig en (semi) gezond bij mijn kindjes heeft terug gebracht.

Ondanks alle downs kan ik PERU enorm aanbevelen. Je kan het natuurlijk zo luxe maken als je zelf wilt. In Cusco zit ook gewoon een HILTON. Maar vanuit mijn situatie een top 5 aan tips:

1) Neem goede wandelschoenen mee. Niets in Zuid Peru is egaal.

2) Investeer in een goede outdoorrugzak.

3) Pin gelijk soles als je aankomt en wissel, zodat je constant kleingeld hebt voor bus en taxi.

4) Neem gewoon de plattegrond en ga lopen door het centrum van Cusco. Cusco is geweldig. Overdag en ’s nachts. Never a doll moment.

5) Ga ook zeker buiten Cusco kijken. Zuid Peru is prachtig!

Dit was mijn laatste reislog. Bedankt voor al jullie reactie op mijn reislogs, FB en app. Moe, vies en met een jetlag sluit ik voldaan af en ga ik de komende dagen volop van mijn kindjes genieten.

Chao!

Dag 19 - 21 Amazone jungle

Na Machu Pichu had ik woensdag een dagje met ‘dingetjes te doen’ en ’s avonds zou ik de nachtbus nemen naar Puerto Maldonado voor 2 dagen jungle. Uiteraard was ik netjes op tijd op het station. Ik had een superciva stoel van 160 graden. De stoel op zich was goed, maar mensen, mensen wat een rit. Alleen maar lokale mensen. En veel. Met veel! Vuilniszakken vol met broden, tassen vol met gras, baby’s, kinderen, opa’s en oma’s, er gingen nog net geen geiten mee. We moesten echt de bergen door naar het binnenland/het oosten. In het donker, met die herrie en die geuren in een steeds warmer wordende bus al die kronkel weggetjes….nee het was verre van leuk. Eenmaal aangekomen in Puerto Maldonado (uiteraard 1 ½ uur te laat) was mijn pick up er weer niet. Bellen, bellen, uiteindelijk weer wel. Toen naar een soort kantoortje in het centrum. Echt een aftands dorpje. Daar weer wachten op de gids die ons naar de haven zou brengen. Eenmaal daar in zo’n houten bootje de rivier op. Een uurtje varen en toen kwamen we bij een steigertje. In de amazone een park met een aantal lodges. Op zich goed dicht met gaas e.d., maar uiteraard basic. Wel een douche, maar alleen koud en alleen ’s avonds elektriciteit. We begonnen met een mooie wandeling met goeie uitleg van de gids. En dan loop je daar opeens na alle hectiek in de stilte en de schoonheid van de Amazone. Das toch wel bijzonder. Na de lunch een tochtje naar Monkey Island. Met wat fruit apen gelokt. Het is toch echt zo anders als je dieren in het wild ziet i.p.v. in een park waar ze zijn los gelaten. Vlak voor het diner (klinkt chique, maar is een vies maissoepje) op zoek naar caymannen. Nou nopes. Nou ja, babytjes. Geen grote monsters gezien. Wel capiwara’s. Dat zijn soort grote otters van bijna 60 kilo. En toen hadden andere bezoekers van de lodge de tarantula ontdekt. Een echte vogelspin van 15 cm breed in de jungle. Het kon niet uitblijven…. Uiteraard heb ik niet gekeken. Drie keer met mijn zaklamp app mijn lodge gecheckt voordat ik onder mijn klamboe durfde te liggen. En toen proberen te slapen…. Na een kort nachtje om 3.30u weer op om naar National Park Tambopata te varen. Daar een aantal km door de jungle gelopen en toen een klein roeibootje op om naar Lake Sandoval te varen. Daar een prachtige zonsopgang gezien en uren op het meer gevaren. De stilte. Sereenheid. Prachtige natuur. Mooie vogels gezien. En gehoord. Was echt heel mooi en bijzonder om mee te maken. Toen weer terug, lunchen en 2 uurtjes vrij voordat mijn boot me weer terug naar Puerto Maldonado zou brengen. Ik had niet gedoucht (in het donker een koude douche in die lodge, nee bedankt), maar het was snikheet in die jungle dus na 2 dagen was ik super smerig. Maar toen moest ik dus nog 10 uur terug in de nachtbus… Nou die rit was me er een…

Ik had sinds woensdag al last van diarree. Ik dacht de dans te ontspringen (iedereen hoorde ik er over namelijk), maar helaas. En zonder details te bespreken: de ergste vorm. Veel krampen en echt een MUST om een toilet snel te vinden. Dat werd wat in die bus. Heen was al erg, maar terug…. Ik was misselijk, maagkrampen, darmengedoe, diarree en het werd in de bus 54 graden. Serieus. Op die thermometer stond dat. Na een paar uur liep hij terug naar 41 graden, maar ik voelde me zo beroerd dat ik soms echt dacht het bewustzijn te verliezen. Maar wat moet je? Ik had de ramen al open, maar door het grote contrast van de kou werd ik daar ook niet lekker van. Pikkedonker, al die kronkelweggetjes, die geuren, vreselijk was het. Het toilet spoelde ook niet door. Je wil niet weten hoe ik die heb achter gelaten….

Chao!

Dag 18 teleurstelling Machu Pichu snik snik

Het had het hoogtepunt van de reis moeten worden, maar het werd een grote teleurstelling. Regen, regen, regen, mist, mist, mist en een heleboel gezeik.

Gisteravond dus bellen bellen bellen voor dat Montanaticket. Leg uit Cynthia. Machu Pichu heeft behalve de ruines 2 bergen die je kan beklimmen. Vanaf die bergen zijn de uitzichten fenomaal. Dus ik had voor 1 van die bergen, de Montana, een ticket bijgeboekt. In NL al. Krijg ik gisteravond van de guide mijn ticket is het alleen entree MP en geen Montana erbij. Maar hij krijgt ook maar een eticket nummer door, meer niet. Dus na hoop gebel werd mij verzekerd, met excuses, dat het allemaal goed zou komen vandaag. Ja ze zouden het Montana ticket naar de guide sturen. We moesten van de gids om 4.00u in de rij staan voor de bussen, want de eerste vertrekt om 5.30u en de zonsopkomst is hetgeen waar iedereen voor gaat. Ik mocht iets later komen dus ik slot 4.30u aan bij de meiden die al om 3.30u zaten. Toen begon het al te regenen. Om 5.30u zaten we in de derde bus. Maar….toen ik aankwam om 4.30u stond er al een rij van de Spazio tot Stadhuisplein zeg maar. Kan je nagaan hoeveel er stonden om 5.30u. Je kan ook lopend omhoog. De eerste waren al 4.00u vertrokken. Dus wij blij al in de 3e bus. Er mogen 7000 mensen per dag in MP. Druk, drukker, drukst dus overal. De guide had nog geen Montanaticket voor mij. Weer bellen. Bleek dat ze dat pas om 7.00am opnieuw konden boeken. Dan moest hij in MP, bij de entrée, mijn ticket printen. Op telefoon mocht niet. Maar we zouden om 6.00u MP in lopen. Kut dus.

Eenmaal aangekomen was het licht, maar regen en mist. Geen mooie zonsopgang dus. Ticket was er 7.30u nog niet, weer bellen, want ik moest voor 9.00u binnen zijn bij de controle post, want er mogen maar 200 mensen per blok die berg op. En de berg beklimmen en weer terug kost ca. 3 uur. De Montana is 1600m klimmen. En dan nog naar de uitgang MP en dan nog naar treinstation lopen (ik had alleen de bus omhoog gekocht). Dus ja een hele dag zou je wel nodig hebben.

Ik had wel een regenponcho meegenomen, maar in Cusco gelaten, want de adviezen waren: hoofddeksel, korte broek, muggenspray en zonnebrand. Nou mijn reet! Dikke jas, shawl, regenponcho had het moeten zijn.

Uiteindelijk hadden we een nummer dus ik weer terug naar de entrée. Maar dat is niet ff, dat is klimmen e.d. Bij entrée zeiden ze nee geen goed nummer. Weer bellen. Wachten, wachten. Toen moesten we naar ingang Montana, maar nog geen ticket. Eenmaal daar….nee geen goed nummer. Wat bleek uiteindelijk, ze hadden wel een nieuw Montanaticket geboekt, maar voor morgen! Uiteindelijk mocht ik 9.00u de berg gaan beklimmen.

Maar….ik was zeik en zeik nat. En het was nog mega mistig. Maar goed ik had de stille hoop dat als ik eenmaal boven was dat de zon zou schijnen en het uitzicht het allemaal waard was. Toen zag ik een poncho die was achter gelaten en hij was wel nat van binnen, maar ik was toch al nat. Mijn broek, schoenen, jas doorweekt. Tot aan mijn string en sokken toe. Toen begon de klim. Zweten, zweten onder poncho. Maar even wat uit doen gaat niet, want je kan niet alleen die poncho aan en uit trekken, want je hebt ook nog een flinke rugzak om. Ik klimmen. Modder, regen, mist. Ergens halverwege dacht ik….het gaat niet meer opentrekken en ophouden met regen denk ik ook niet. Toen heb ik 3 mensen (die alweer naar beneden kwamen van eerdere rondes) gevraagd of het het allemaal waard was. Alledrie zeiden ze nee. Ja leuk voor de foto met het bordje dat je hem beklommen hebt, maar het was bovenin nog net zo dichte mist.

Toen ben ik terug gegaan. Ik wilde niet, maar het was een zware klim van 1 ½ uur in de zeikregen en modder en dan waarvoor?? Dus ik gaf op. Zo voelde het. Na al die moeite voor het ticket. Toen ben ik een ook een busticket terug gaan kopen, want nog verder naar beneden lopen (2 uur) in die regen….nee.

Je kon amper foto{s maken, want je vingers zijn nat, je camera wordt nat, je telefoon met touch werkt niet met natte handen etc.

Ik was doorweekt, bezweet, koud, blaren, nee ik ging wel weer een half uur staan wachten voor de rij van de bus. Dus toen was ik i.p.v. 17.00u weer in MP village al om 12.00u in MP village. Maar geen drol te doen hier en ik heb ook geen hostal meer natuurlijk dus even een dutje zit er ook niet in. Dus ik heb heel langzaam gelunchd en nu maar in internet café. Maar hier in het regenwoud gaat het zoooo langzaam. Hij is al 3 kwartier bezig mijn foto[s te laden en ik krijg geen foto{s te zien alleen maar icoontjes dus ik haal ze ff van FB, maar dan zijn ze wel van kleine kwaliteit. En let op: het lijkt nog wat door de filters die ik erover heen heb gegooid. De foto{s met alleen mist laat ik maar achterwege. Sommige zijn nog beetje gelukt als er net ff wolk weg dreef. Maar de foto, zoals bovenaan de site....noop. Geen mooie uitzichten van de top van de Montana. Al die moeite (en veel geld) en dan helaas kans verkeken....

Straks maar een thee drinken en weer souvenirsstruinen ofzo. Maar ik heb ook haast geen cash meer. Ik mis het gezellige, zonnige CUSCO! Mijn trein gaat pas om 18.20u en daarna nog aansluiting met transferbus terug naar Cusco. Ik hoop 22.30u thuis te zijn….

Chao.

Dag 17 reizen naar Machu Pichu

Gisterenavond was ERG gezellig at MAMA AFRICA bar dus ik heb vannacht maar 2 1/2 uur geslapen. Toch fris en fruitig om 8.00uur naar het centrum voor een stevig ontbijtje en mijn pick up at 9.50u. Ik 9.30u nog maar even gebeld. Ja ja echt 9.50u. Hij was er 10.00u. Ik was ALLANG blij! Toen ca. 2 uur met de bus naar het treinstation. Denk je dat je mijlen ver weg in een dorpje in PERU weg bent van werk kom je een Raadslid tegen die ook in je Projectgroep KUNST zit van het Stadhuis! Bizar...
Met de PERUTRAIL naar Agua Callentes oftewel Machu Pichu pueblo (dorp). Super mooie treinreis door de bergen en prachtige natuur van Zuid Peru. Mooie trein ook. Je moet echt boarden met je paspoort en krijgt drinken en een broodje op een rit van 1 1/2 uur. Machu Pichu dorp ligt in een soort regenwoud. Je merkt ook gelijk dat het lager is, want ik kan nu zonder te stoppen en ademnood omhoog klimmen.
Eenmaal met de trein aangekomen werd ik opgehaald door een meisje (vind jouw bordje in de chaos) en naar mijn hostal gebracht. En daar begon het.
Ik ben absoluut niet bang aangelegd. Ik durf veel, probeer veel, hou van uitdagingen, hoogtes, snelheden etc. Maar 1 ding, er is 1 ding waar ik echt hartkloppingen van krijg. En ademnood. Spinnen. Dus ik kom die kamer in en zie gelijk een grote zwarte spin zitten. Ok. Ok. Ok. Rustig. Rustig. Denken. Wat ga ik doen....iets zoeken om mee dood te maken natuurlijk. Maar wat. Ik heb 1 volle rugtas voor Machu Pichu morgen en mijn schoenen hebben profiel. En je hebt 1 kans. Ik heb het bed weggeschoven, want hij mocht niet op het bed of op mij vallen. Ok. Rustig. Ok. Pffff, ademen, ademen, hartslag 300. Serieus. Ik zag een kapotte lampenkap met een vlak stuk. Dat moest het worden. Maar ik durfde niet. Moed verzamelen. Ademen, pffffff, ok daar gaan we.....KILL AND ATTACK!!! Dood. Ik hoorde het kraken. Toen ben ik 10 minuten gaan zitten om te stoppen met trillen voordat ik normaal ademde. Toen moest ik gaan kijken of er meerdere waren. Met zaklamp (dank voor de apps op je telefoon) op mijn knieen onder het bed kijken. Ik durfde niet, maar moest. Je lijdt het meest door het lijden dat je vreest....
Geen spinnen meer. Maar ik moet daar straks wel slapen. Nou ja zo, want buiten het feit dat ik moe ben natuurlijk moet ik morgen om 4.00u op. Ik heb zojuist een busticket gekocht, maar ik hoor nu net dat mijn Montana ticket niet geregel is. Nou ja ik heb het wel geregeld, maar de guide heeft het e ticket nummer niet dus als dat niet snel lukt kan ik morgen de Montana niet beklimmen.....godver de godver....het zal eens makkelijk gaan allemaal.....pffff.... Slapen zal met melatonine en meditatie worden denk ik. Dat wordt me een nachtje....
Vanmiddag toen ik aangekomen was ben ik naar de hot springs geklommen. Ze hebben hier restuarants (veel), souvenierwinkels (heel veel) en minimarkets. Dus veel anders te doen had ik niet. Die warm water baden waren wel aardig. Ik had gelukkig bikini en handdoek, want ookal was het maar 1,25 euro handdoek en bikini HUREN zou ik niet doen....
Ik ga eens kijken hoe het met mijn Montana ticket is.... ga meer weer eens wat bellen...
Chao!

Dag 15 - 16

Zaterdag. Mijn eerste dag vrij zonder afspraken. Ik stond vroeg op, die hond wordt ca. 7.00u opgesloten en begint dan non stop te blaffen en ging eerst naar de wasserette. In het Spaans in het schriftje geschreven dat ik het pas woensdag kan komen ophalen, want ze zijn vandaag dicht. Toen door met de taxi naar een groot busstation aan de rand van de stad. Voor soort interliners zeg maar. Allerlei grote tourbussen naar allerlei steden in Peru. Wat een chaos was het daar! Ik had opgeschreven dat ik de superciva moest hebben. Dat zou een soort half bed zijn (semi cama). Maar na flink wat uitleg van een mevrouw begreep ik dat CIVA de naam van de operator was en dat ik dus die balie moest zoeken. Daar bleek dat als ik niet zo super alert was geweest die man voor wo 9/8 had ingeboekt. Nee zei ik 4x het is woensdag miercoles diez de Agusto. Nadat hij zijn telefoon had gecheckt boekte hij het juiste ticket. Maar wat blijkt je kan 180, 160 en 140 graden boeken. Heen ga ik semi cama dus 160 (superciva) en terug econociva (140 graden, want 160 was niet op de door mij gewenste tijd beschikbaar. Kortom...na wat intensieve Spaanse communicatie heb ik nu voor 27 euro 2 nachtbusritten gekocht naar Puerto Maldonado (jungle).

Toen door na de Spa. Duurde even voordat ik een taxi had die het wist en eenmaal daar aangekomen bleek dat de masseur nog even ingebeld moest worden. Na een uur zou hij komen. Als bij ons een Spa 5* is dan is de Spa hier 1*. Een sauna vies en met gebladerd hout. Een kachel met wat tralies er omheen. Zwembaden waren leeg, koud of vies en de douches soms warm. Turks stoombad was beter. Alleen maar tegels en wat takken in de hoek. Slang met water. Iedereen badkleding overigens. Toen kwam mijn masseur. Nou...ik heb er nog pijn van. Het was bij elkaar maar 15 euro, maar nee echt waard was het het niet. Haren, kauwgom, brrrrr. De masseur was wel een nette, schone man, dat dan weer wel.

Toen nog even door Cusco gestruind, want je vindt er elke dag nieuwe straatjes, marktjes en winkeltjes. Ik ben omhoog geklomen naar de Christol Church. Mooi uitzicht en mooie straatje om doorheen te lopen. Hoorde ik muziek zat ik opeens in een instrumentenworkshop. De man op de foto speelde heel mooi, heb filmpje. Van die instrumenten zijn er maar 2 mannen in Peru die die maken.

's Avonds het concert van Gian Marco. Ik heb hele leuke filmpjes. Het was geen tingel tangel concertje van de plaatselijke hobbiest. Groots en professioneel aangepakt met veel politie en security, ehbo e.d. Een groot podium voor het kathedraal met camera's, hele scherpe videoschermen en zelfs drones. Hele goeie akoestiek/geluid. Het was er druk, vollop file, maar op 20.00u scharp stond ik bij de fontein en heb ik echt genoten. Mooie liedjes, hele goeie stem. Ik ben fan ;-) Er waren 45.000 mensen opaf gekomen. Toen ik daar zo stond met die mooie muziek op dat mooie plein was ik weer heel dankbaar. Dat ik dit toch maar mag meemaken aan het andere eind van de wereld. Ik denk dan altijd weer even aan mijn tattoo. Leef het leven, hier en nu. Je weet nooit hoe het loopt... Wees nederig, dankbaar en liefdevol. En geniet vooral. Make each day count.

Daarna naar de bar/dancing MAMA AFRICA. Mega druk, maar super gezellig!

Vanmorgen moest ik 7.50u gereed zijn voor pick up in het centrum voor de quad tour. Ik was er netjes 7.40u. En na 3x bellen werd ik om 9.00u opgehaald. Heb verdomme 1 uur en 20 minuten gestaan aan de stoeprand. Kon ook niet zitten want te smal en teveel auto's erlangs. Toen met de taxi naar een busje. Daarin ook weer 30 minuten stil staand zitten wachten. Toen ging ie rijden en moest ik weer in een andere auto. Uiteindelijk begon ik 10.45u aan de quadtour. Was wel aardig. Niet top. Mooie omgevings dat wel. Je moet je rijbewijs hebben, sterke armen en weinig angst. Omgeving was mooi, maar die helm was te goot en ik had eerst geen bril. Dat is heel hinderlijk met een enorm ruig, stoffig terrein en 40 km per uur. Slechte organisatie dus.

Net weer gebeld of ze ZEKER weten mij morgen om 9.50u komen ophalen voor Machu Pichu. Ik kan namelijk niet te laat zijn, want nog 1 1/2 uur met de bus en dan nog 1 1/2 uur met de trein. Alle briefings en pick ups waren tot nu toe FLINK te laat.

Help het me hopen. De man zei er echt te zijn 9.50u morgen....

Chao!

Dag 14 laatste dag werk en school.

Vandaag was mijn laatste dag Spaanse les. Helaas. Ik vond het erg leuk en Jimmy is een goede docent. Omdat het de laatste dag was zijn we gaan wandelen door de stad. Dat had als bedoeling dat ik op stemgeluid, zonder het woord te zien, en in een andere omgeving met afleiding ook de juiste antwoorden moest kunnen geven. Dat ging aardig, maar is een stuk moeilijker. We hadden al veel gepraat en geoefend, maar lopend door de stad alle vervoegingen benoemen...viel niet mee.

Ook was vandaag mijn laatste middag werk. Er was een nieuw meisje uit Duitsland, wat vorig jaar ook al was geweest. Ze had een enorme taart meegenomen dus dat hoefde ik weer niet te doen haha. Dikke knuffels en zwaaien, zwaaien toen ik weg ging. Sweet.

Daarna ben ik in de stad wat gaan eten en DE poncho, shawlachtig vest gescoord. Ze hebben tig soorten, maar elke keer was of het patroon of de kleurencombi niet naar mijn zin.

Wat staat er morgen op het programma. Eerst moet ik naar de wasserette. Dan moet ik naar een busstation aan de rand van de stad om een retour kaartje slaapbus te kopen naar de jungle. Ik weet welke tijden ik wil en semi cama (half bed), maar nu nog kijken of die senor dat ook allemaal gaat snappen...

Als dat allebei gelukt is wil ik naar Oasis Spa. Dat is een sauna met massagemogelijkheden. In San Sebastian een wijk ergens in Cusco. Op aanraden van Koen moet ik daar voor ca. 15 euro sauna en massage krijgen. Mijn rug is daar ZO aan toe. Al die houten 90 graden stoeltjes hier, oef....

Morgenavond wil ik als ik puf heb naar de Plaza gaan. Daar zijn ze een podium a la Dance Valley aan het opbouwen incl. alle security en tal van dixies. Een zeer beroemde Peruaan geeft morgen een concert. Gian Marco. Wie kent hem niet. Ben wel benieuwd. Zal wel lopen worden, want nu zijn er vanwege hoogseizoen al moeilijk taxi s te krijgen, dat is morgen natuurlijk helemaal drama.

Zondag heb ik de Quadtour en maandagochtend vertrek ik naar Machu Pichu waar ik dinsdagavond laat van terug kom. Woensdag vrij en s avonds met de nachtbus naar de jungle, 1 nacht in de lodge en vrijdagnacht terug. Zaterdagochtend vroeg kom ik aan in Cusco. Dan douchen, inpakkken en dan vlieg ik naar Lima. Zaterdagmiddag en avond in Lima en zondagochtend begint mijn terugreis naar Amsterdam, waar ik maandag 15/8 om 14.55u hoop aan te komen. Maar dat is nog ZO ver weg! Eerst nog een leuke, volle week te gaan. Joehoe!

Ik heb wat foto s van het appartement geupload. Het is ruim, maar vies. Ik had ook een foto van mijn kamer, maar kan die niet meer vinden. Hij is iig heel, heel klein, 2x2m. Past net een bed in. Maar ik ben er aan gewend. Ik ben weinig thuis en het bed is warm en matras is goed.

Vanmiddag kwam ik langs een net hotel met een kar met taartjes. Netjes gekoeld in de scaduw. Ik besloot mijzelf te trakteren op een goede kop koffie en een stukje cheesecake. Super lekker voor samen nog geen 3 euro. Daar worden we blij van.

Voor nu...chao mis amigo s (zit er in het meervoud een man bij dan is het meervoud mannelijk)!

Dag 13

Kom ik net het internetcafe binnen (dat is 1 tafel, 4 pc´s en weer zo´n gezellige tl lamp) zie ik Carice van Houten op het beeld voorbij komen. Zit dat meisje gewoon Game of Thrones te kijken, seizoen 5, echt te grappig!

Vandaag ben ik met Keith, Schotse vrijwilliger, met 13 vd 22 kinderen naar the playcourt geweest. Verhelderend weer om te zien hoe weinig ze nodig hebben om het leuk te vinden. Ik leer de kinderen steeds beter kennen. Weet wat wie kan en wat ze leuk vinden. Eentje kan niet praten, kijkt scheel en kwijlt de hele tijd, maar ze begrijpt veel. Ze doet graag dingen met me samen. Ze is heel lief en past netjes op mjn spullen. Ze zijn uberhaupt best erg zorgzaam. Ook voor elkaar. De bottemline is dat ze bijna allemaal maar 1 ding nodig hebben/vragen. Aandacht en knuffels. Sommige knuffelen echt de hele dag door met je. Of aaien je en komen dicht bij je zitten. Het is niet dat ik ze zal gaan missen, maar de weerstand/schrok die ik de eerste 2 dagen voelde is snel verdwenen. Het werk geeft veel voldoening.Komt ook denk ik omdat je per dag zoveel meer begrijpt, Spaans spreekt. Vandaag de toekomstige tijd geleerd en begonnen aan de verleden tijd. Nou die is echt muy dificil. En je hebt 3 soorten en ik zit nog in de makkelijkste zegt Jimmy. Morgen nog maar 3 uur les dus de hele verleden tijd gaan we niet afmaken helaas. Ik zou nog maanden door willen gaan om goed Spaans te kunnen spreken. Maar toch is het leuk en fijn dat ik met mijn steenkolen Spaans in de winkels kan praten en met de taxichauffeur en de kinderen praatjes en zelfs grapjes kan maken. Allemaal hakketak, maar toch.

Verder vandaag een verhaal van Tim i.p.v. mijzelf. Waarom? Het geeft weer een kijkje in de keuken (lees ziekenhuis). Tim werkt als ergotherapeut in het ziekenhuis. Momenteel met kinderen die ca. voor 70% verbrand zijn. Dat komt omdat ze in kleine huizen leven en er dus snel ongelukken gebeuren. De zusters schreeuwen schuldoordelen naar de ouders in het ziekenhuis. Ook schreeuwen ze naar de kinderen. Ze krijgen helemaal, let op, geen pijnbestrijding. Ze moeten steeds in een jodium bad en als ze daarna niet snel genoeg lopen of ophouden met huilen dan wordt er naar ze geschreeuwd dat als ze niet opschieten ze weer in het jodiumbad gezet worden. Nou zegt Tim, dan klinkt dat Spaans niet meer zo aardig. Moeilijk werk, ik zou het niet kunnen. Knap dat hij met zijn 22 jaar dat trekt. En schrijdend dat de Peruanen verder zo aardig en behulpzaam zijn naar elkaar (ook in de bus enzo), maar in dit geval er dus dingen gebeuren waar je maag toch beetje van omdraait.
Het is nu 19.20u en ik ga naar huis wat Quinoa eten en slapen. Morgen laatste dag werken en Spaanse les.

Chao!