Dag 11-12

Gisterenochtend ben ik met Carina om 7.00u naar de markt geweest om volop kleding in te kopen van jullie donatiegeld.
Ik heb maar liefst 18 broeken, 10 truien en 6 joggingpakken kunnen kopen. Alles in mijn backpack en tassen gepropt. Veel werk, veel sjouwen, want met al die spullen 10 trappen op en daarna weer eind lopen en bus e.d., maar.....ze waren zo blij! Eerst heb ik alles uitgepakt, had ook nog wat speelgoed gekocht, en daarna ging 1 vd mama´s (dat zijn niet de echte mama´s) alles uitdelen. Ze kwamen me allemaal omste beurt bedanken. Zo lief. Vandaag hadden ze allemaal hun nieuwe kleding aan. Althans grotendeels, want het zijn 22 kinderen, maar ze delen alles.

Sinds maandag zijn Marit en Enrique in Cusco. Zij zijn de directeuren van MIJN BESTEMMING. Ze hebben ook bestemmingen in Ecuador en Panama dus ze zijn op doorreis.
Koen is weer uit het ziekenhuis. Anja komt zondag uit het ziekenhuis, maar gaat dan naar een guestfamilie, want op 5 hoog bij ons is er niemand om voor haar te zorgen.
Maar goed, gisteren gingen we dus met zijn allen eten en daarna met een aantal door naar de Limbus bar voor cocktails en een prachtig uitzicht (tip van Enrique).
Gisteren voor het eerst alpaca gegeten. Erg lekker. Maar we, Chrissy en ik, hadden voor vanavond al gereserveerd bij Marcello Batata. De alpacaspecialist van Cusco. Nou oh boy oh boy we hebben ZO lekker gegeten! Echt een chique restaurant dus eindelijk weer op iets zachters gezeten dan overal die houten of plastic stoelen. Alpaca heeft minder dan 1% vet en bevat ca. 20% proteine. Het smaakt beetje naar ossenhaas. Echt super lekker!! En wat was ik kwijt voor een maindish, dessert en 1 lt verse fruitsmoothie? Ja wel bij elkaar 25 euro. Das duur voor hier, maar cheap dus.

Cusco ontdekken blijft elke dag leuk. Ik ontdek weer nieuwe straatjes, restaurantjes en winkeltjes. Ik kom ook steeds meer de termen raw, organic, bio, eco e.d. tegen. Gisteren zelfs een heel leuk tentje gevonden waar ze ook allerlei glutenvrije dingen verkopen en heerlijke theetjes. Zelf chia (Tamara voor jou ;). Dat Cusco erg spiritueel was wist ik al, maar als je er op let zie je idd veel posters van healings en meditatiesessies e.d.

Het is dat ik mijn kinderen erg mis (maar dat onderwerp sla ik over als we het droog willen houden), maar anders zou ik hier nog wel weken, misschien wel maanden willen blijven. Cusco heeft alles. Leuke bars, restaurants, disco´s, lunchtentjes, supermarkten, cultuur en in de regio Zuid Peru prachtige natuur. Je kan hier alles kopen wat je in NL ook zou doen. Winkels met telefoons, laptops, wasmachines etc. Het is er allemaal anders, geen mediamarkt enzo, maar het is er allemaal. En de mensen zijn lief, het klimaat is ideaal. Koud, maar geen wind dus prima op te kleden en de hele dag zonnig. Ja ik zou Cusco nog veel langer willen ontdekken en genieten. Qua muziek hoor je hier ook echt van alles. Van de Peruaanse panfluit tot zouk, pop, reggae, axe, salsa, house, rock noem maar op. Vandaag hoorde ik in het busje Animals van Martin Garrix. Toen moest ik toch wel even lachen. Onze 19 jarige talentvolle exportproduct haha.

Als ik ´s morgens de deur uit ga groet ik de buren op straat, de mensen onderweg naar de bus en ik kan de kinderen ook steeds beter verstaan. Ik kon bij de wasserette uitleggen wat ik wilde en vragen wanneer ze open waren en ook in eettentjes gaat het bestellen in het Spaans steeds beter. Jimmy, mijn docent, is erg tevreden. Ik maak steeds braaf mijn huiswerk (soms gewoon woorden stampen) en hij zegt dat hij bij mij sneller door de stof kan gaan dan normaal. Ik hoop echt ZO dat alles blijft hangen eenmaal in NL....

Chao!

Dag 10 another day in Peru

Het is zo leuk om dagelijks deel te nemen aan het Peruaanse leven. Ik ben gewend aan de chaos op straat, weet welke bussen ik waar moet nemen en wat ik wanneer moet roepen in de bus. Ik ben gewend aan de herrie, stof en stank en raak gewend aan de zo lieve Peruanen. Arm of rijk, jong of oud, ze willen je allemaal helpen en begrijpen. Echt allemaal even aardig.

Vanmorgen 4 uur les gehad. Spaans leren is ook zo leuk. Vraag me af hoe ik dat ga doen als ik terug ben, want als ik het niet gebruik ben ik het natuurlijk zo allemaal weer kwijt. Ben ook bijzonder tevreden met mijn leraar Jimmy Hendrix (serieus ik heb zijn paspoort gezien).

Het vervelende is wel dat het echt ZO koud is binnen. Vooral in de school. Studenten en docenten zitten BINNEN met jassen, shawls, mutsen en handschoenen aan. Overdag. Buiten is het dan 20 graden en binnen 5 ofzo. Zo bizar. Dat maakt het focussen moeilijk, maar ja veel thee drinken.

Vanmiddag gewerkt. Er waren 3 nieuwe vrijwilligers. Ik zag de verwarring en verrassing in hun ogen van de chaos e.d. Zo bizar dat ik nu al de nieuwe vrijwilligers in werk na 1 week. Ik heb een aantal tips gegeven over een aantal probleemgevallen noem ik het maar even en heb uitgelegd wat een beetje het ritme is e.d. Vanmiddag was Yudy er. Zij is de lerares en leert ze van alles zoals groenten snijden en creatieve dingen. Ze was er met haar zoontje van 3 maanden. Pablo. Heel normaal natuurlijk dat je die meeneemt naar je werk ;-)

We hebben sieraden gemaakt met de meeste ontwikkelde kinderen. Zie foto´s. Yudy is heel blij dat ik uit Nederland kom, want de sieraden moeten naar Amsterdam en worden daar verkocht dus ik ga ze meenemen. Verzenden is namelijk heel duur. Voorbeeld: een ansichtkaart versturen is 6,5 keer zo duur als de kaart zelf. Bijna 2 euro. Dus kan je nagaan wat een pakketje kost. Dat is voor hen een godsvermogen.

Morgen ga ik met Carina om 7.30u (lekkere tijd weer) kleding kopen voor het tehuis.

Pablo ging natuurlijk een paar keer huilen. Op een gegeven moment had 1 van de vrijwilligers (meisje van jaar of 20 denk) Pablo op schoot. Huilen. Zij wiegen. Hij huilen.

Ik heb hem opgepakt en mijn moederskills erop los gelaten en ja hoor Pablo vond het geweldig en werd stil. Zooooo schattig!! Zie foto.

Het is nu 19.10u en ik ga zo wat eten maken. Ik denk wat roerei op een cracker. Gisteren bestond mijn diner uit chips en fruit. Lekker combi.

Vanmiddag heb ik in een Peruaans restaurantje gegeten. Nou ja restaurant. 3 pitten, 10 plastic stoelen, 3 tafels en een tl lamp. Tim had me het aanbevolen, want het is vlakbij school en maar 1 euro 40 voor een dagmenu. Dat is soep en een bord vol eten. Leek me het proberen waard. Ook omdat er alleen maar Peruanen komen (als je het niet weet vind je het niet of durf je het niet hahaha). Maar die menukaart in het Spaans is nog groot probleem. Dus ik dacht ja doe maar die soep en het bovenste dagmenu. Ik lust best veel behalve bonen, bruine, witte etc dus wat kon me gebeuren.

Uiteraard een half bord vol bruine bonen. Heb ik dat?! Maar goed het was sowieso veel te veel na de soep dus ik heb alleen de rijst en het rundvlees gegeten.

Voor dat ik ging werken heb ik nog even ergens in een Peruaans tentje mijn eerste koffie gedronken.

Nou dat was geen Haags bakkie.Het fijne is dat in het kannetje geen melk zit, maar hele sterke koffie wat je in je hete water giet. Zo kan je het zo sterk maken als je zelf wilt.

Ook vandaag eindelijk de wasserrette gevonden. Nou ja...dat is dus een wasmachine, een tafel, een tl lamp en een oud vrouwtje. Morgen om 19.00u kan ik het ophalen. Ben benieuwd....

Was ook een tip van Tim. Tja waarom het wiel opnieuw uitvinden. Tim is 22 jaar en zijn vriendin woont op de Tarweakker in Seghwaert. Is dat niet bizar toevallig haha?!

Met Anja gaat het beter. Ze krijgt weer wat energie en mag waarschijnlijk eind van de week het ziekenhuis uit. Koen is er inmiddels uit dus we hebben 2 nieuwe pannen en een wc borstel. Whoehoe!

Chao!

Dag 9 Valle Sagrado

Vandaag ben ik naar de heilige vallei geweest. Naar de ruines van Pisac, Ollantaytambo en Chinchero. Geluncht in Urubamba. Was een Peruaans buffet voor ca. 10 euro. Super lekker alleen moesten we het erin proppen, want we hadden maar 20 minuten. Beetje jammer. Wat ook jammer, enorm kut, was is dat ik mijn bolito van gisteren niet bij me had. Dat bleek een ticket te zijn voor allerlei dingen die dan afgestempeld worden. Wist ik veel! Niemand mij verteld, want anders had ik dat ticket natuurlijk gisteravond niet weggegooid... Dus moest ik alleen voor vandaag een nieuw ticket kopen, wat me dus 20 euro extra koste. Kut dus. Maar ja. Terug gaan was ook geen optie vond ik. Al die ruines met mijn enkel was te doen, maar echt chill was het niet.

Ik vond de ruines van gisteren (Muray) wel leuk, maar de omgeving van het mountainbiken en de zoutvlaktes leuker. De ruines van vandaag leken allemaal op elkaar. Het zijn allemaal oude Inca terrassen.

Vanmorgen 8.00u vertrokken, nu is het bijna 21.00u dus weer een lange dag. Morgen naar school en ¨s middags werken. En ik hoop eindelijk een wasserette te vinden die open is, want ik heb schoon ondergoed nodig hahaha.

Chao!

Dag 8 Mountainbiking

Soms heb je van die dingen waar je van te voren niet over na hebt gedacht of waarvan je niet weet wat je kan verwachten. Vandaag sloeg op beiden. Ik zou gaan mountainbiken naar Muray. Nou leuk dacht ik. Doen. Beetje fietsen kan ik wel. Op een mountainbike moet ook lukken.

Het was freaking awesome!! Ik kan niet anders zeggen. Het was ZO vet! Maar als ik van te voren had geweten dat het zo zwaar en zo gevaarlijk zou zijn had ik het waaschijnlijk niet gedaan.

Eerst 3 uur mountainbiken naar de ruines van Muray. Prachtig, super mooie vergezichten. Maar die hoogte nekt je. We waren met zijn 4n waarvan 1 de professionele mountainbiker. We moesten regelmatig stoppen als we omhoog gingen. Qua kracht ging het wel, maar je hebt gewoon te weinig zuurstof. Maar de gids was super aardig, de bikes ook goed met vering en versnellingen en de inkatoiletten lekker ruim (de vrije natuur, hahaha)

Na de ruines nog 1 uur naar de stad waar ik mijn eerste Peruaanse maaltijd at, bistek, iets met rundvlees, lekker en toen nog 1 uur biken naar de zoutvlaktes in Maras (vet!!). Toen nog een 1 uur biken naar Urubamba en toen 1 1/2 uur met de bus terug en daarna nog 15 minuten biken door het centrum van Cusco. Ik heb dus een spierpijn in mijn schouders en handen dat wil je niet weten.

Want niet alleen van het veel omhoog, maar ook natuurlijk veel naar beneden. Soms echt hele ruige terreinen naast ravijnen. Ik heb heel precies alle instructies opgevolgd en als je mij had verteld dat ik dit allemaal zou doen, staand op de pedalen (dat is beter als je naar beneden gaat voor je balans) de steile hellingen af dan had ik het nooit geloofd. Maar het was ZO mooi. Echt een prachtig stuk Zuid Peru gezien. Bergen, dalen, beekjes, mooie uitzichten, echt heel vet.

Een keer ben ik gevallen. Deels mijn eigen schuld, omdat ik door een kei mijn evenwicht verlor, niet in het ravijn wilde eindigen en dus mijn gewicht de andere kant op gooide.

Enkel verstuikt. Of pees verrekt, zoiets. Als ik mijn voet een beetje naar buiten buig is erg pijnlijk. Ach ik kan iig gewoon lopen zonder pijn dus valt mee ;)

Ik ging om 5.00u de deur uit en kwam om 19.30u thuis. Kapot was ik.

Ik probeer het filmpje wat ik heb gemaakt op de zoutvlaktes via mijn telefoon wat ik op FB heb gezet te uploaden hier, maar lukt niet. Misschien de site

https://www.facebook.com/LadyLotus556/videos/vb.100002118843735/1062522567161695/?type=3&theater

Chao!

Dag 6 - 7

De eerste week zit er bijna op. En ik kan zeggen dat ik nu toch wel goed gewend ben. Dat wil zeggen dat ik de bus routes een beetje ken en de weg in Cuzco centrum begin door te krijgen. Ondanks dat ik natuurlijk wel toerist ben voelt het niet zo. Ik zit bijna de hele dag tussen de Peruanen en zij praten alleen Spaans. Een enkeling een paar woorden Engels. En omdat ik werk en op school zit neem ik echt deel aan het leven hier.

In het centrum ja daar zijn toeristen, maar waar ons appartement is (buiten het centrum) niet en ook zeker niet in die buitenwijk waar het tehuis is. Verder spreek ik Spaans, Engels, Duits en Nederlands door elkaar dus als mijn zinnen niet zo lekker lopen dat is dat de reden ;)

Weer 2 heftige dagen in het tehuis. Ik kwam gisteren (en vanmorgen) binnen en toen zaten ze nog aan het ontbijt. Je doet de deur open en dan roepen ze in koor Buenas Dias Cynthia! Met allemaal lachende gezichtjes. Ja dat is dankbaar. Vandaag was een meisje op het binnenplaatsje in slaap gevallen. Kreeg van de mama een mik water in haar gezicht gegooid. Ja toen werd ze wel wakker ja. Was niet grappig bedoeld. Mama was boos. Had ook anders gekund....

De kinderen noemen mij btw mami. Degene die kunnen praten dan. Gisteren met ze gekleid en vandaag getekend met wasco. Daar moet je je allemaal niet teveel van voorstellen, want er zijn geen vormpjes of kleurplaten dus het is een hoop creatieve input die ik moet opgraven. Er is 1 jongen waar ik steeds bijna mijn geduld bij verlies. Hij pakt alles af. ALLES. Niet omdat hij ermee wil spelen, nee om te hebben. Alle wasco. Al het papier, alle klei etc. Zo irritant. Ik had er wel al over gelezen. Hij praat ook helemaal niet, maar begrijpt wel wat woorden. Het gaat wel steeds beter, want hij kent mijn dwingende blikken inmiddels, maar het is echt engelengeduld wat ik moet opbrengen met deze kinderen.

Anja heeft gisteren haar been gebroken bij het abseilen bij de watervallen. En niet zo´n beetje ook. Onderbeen op 2 plaatsen gespleten, bot stak eruit. Ze is vanmiddag geopereerd. Plaat erin. Zo sneu. Tim en ik hebben gisteren spullen voor haar gepakt die hij dan weer naar het ziekenhuis heeft gebracht. Ze was hier net 2 weken, zou nog 3 weken van alles gaan doen. Ik denk gewoon terug naar Duitsland volgende week.

Nee ik ga niet abseilen en nee ik kom gewoon gezond weer thuis. Zeg het maar even ;)

De armoede is btw vooral in het tehuis. De Peruanen zijn goed verzorgd. Normale auto´s en ook in de busjes zitten normaal geklede, schone, fris ruikende mensen. Alleen de huizen zijn vies en stoffig. Het tehuis proberen ze schoon en opgeruimd te houden dat zie je aan de netjes opgemaakte bedden, maar alles is ZO vies. Niet te weinig.

Ik ga volgende week donderdag met Carina bij een speciaal mevrouwtje ´s morgens vroeg allemaal kleding kopen voor de kinderen. We hebben de leeftijden en aantallen en gaan comfortabele kleding kopen, want dat blijkt idd hetgeen te zijn wat ze het meest nodig hebben nu. Eigenlijk is mankracht wat ze ECHT nodig hebben. De 3 mama´s die daar 24/7 de boel moeten runnen hebben hun handen vol aan het verzorgen van de 22 (jawel) kinderen. Tijd om te spelen met ze is er dus helemaal niet bij. Daarom doen de vrijwiliggers dat. Maar gisteren en vandaag was ik de enige. De was is soort van mijn dagelijkse taak geworden. Niet omdat ik daar nou zo goed in ben, maar de waslijnen hangen erg hoog en ik ben wat langer dan de gemiddelde Peruaan haha. De was is btw best een taak. Dat ding staat constant aan. Altijd wel wat te hangen of te vouwen.

Even de afwas gedaan vanmorgen na het ontbijt. Kanonnen. 22 bekers en bordjes. Niet te weinig ;( Ook vandaag een slot gemolesteerd. 1 van de kinderen had het gesloopt dus ging niet meer open. Dus moest het hele slot eruit. Die mama´s zijn niet zo sterk bleek. Nou geef Cynthia een tang en hamer en ik sloop het wel. Gelukt. Tja even een slotenmaker bellen is hier niet gangbaar blijkbaar haha.

Vanmiddag was ik vrij en heb ik een klooster cq museum bij de San Franciso kerk bezocht en de Cathedral. Dat museum wat awesome! Prachtige grote canvas doeken en schitterende plafonds. Indrukwekkende catacombes met botten. Ik mocht nergens foto´s maken, maar ze zijn te downloaden op FB op Museo y Convento de San Francisco de Asis del Cusco. Voor degene die geinteresseerd is. Ik kan hier niets downloaden dat ga ik in NL doen. Een prachtig grote canvas van het laatste avondmaal en een canvas van 1025 kilo met 692 nonnen en priesters e.d. Echt super mooi. Van de tuinen mocht ik wel foto´s maken.

Het Cathedral was ook erg indrukwekkend. Daar heb ik een paar foto´s van. Totdat ik wist dat het daar ook niet mocht (senor was boos).

Nogmaals: klik individueel op de foto om de beschrijving te zien.

Morgen moet ik om 5.30u op de Plaza staan dus ca. 5.10u een taxi nemen. Kanonnen, lekker op tijd. Dan ga ik mountainbiken naar de ruines van Muray. De briefing ging helemaal verkeerd, guide kon ons niet vinden, Koen in het ziekenhuis bellen, gedoe, maar....uiteindelijk de man gevonden.

Ik heb inmiddels ook een beetje mijn draai gevonden met de winkeltjes. Ik koop steeds water en 2 losse eieren. En zojuist een keihard broodje gekocht voor morgenochtend, want de supermarkt gaat 7.00u open en ik heb pas rond het middaguur lunch ergens in een dorpje. En alleen op een proteinereep red ik het de hele ochtend niet.

Heb btw mijn shawl bij het tehuis laten hangen dus moest een nieuwe kopen, want 3 avonden zonder vond ik geen goed plan. Maar goed ik heb een muts, handschoenen, shawl en vest van alpacawol voor nog geen 20 euro. Is te overzien.

Zondag btw om 8.30u verzamelen (is al beter) voor de hele dag 4 dorpen en ruines en markten in de heilige vallei. Maandag weer school en werken dus weet niet wanneer ik weer puf en tijd heb voor internet.

Chao!

Dag 5

Nu de hoogteziekte voorbij is en de jetlag op zijn retour gaat het stukken beter. Wel moe nog steeds, maar ook dat schijnt met de hoogte te maken te hebben. Ik denk zelf dat mijn 2 antibioticakuren en alle indrukken er ook aan meewerken ;)

Ik lees al jullie reacties, heel leuk dus doe dat vooral!

Ik heb de foto´s van dag 3 aangepast.

Gisteren was Carina met mij meegegaan naar Kusi Wasi en was ik zo trots dat ik toen ik zelfstandig terug moest bij de juiste halte was uitgestapt. Nou ja, laat ik het uitleggen. Het is een busje voor ca. 12 mensen en er zijn geen haltes. Gewoon plekken langs de weg waarvan je moet weten dat ie daar stopt. De busjes hebben ook geen nummer, super handig. Not. Als je er uit wil roep je de naam van de ´halte´ en dan dat je eruit wil. Voor mij was dat ´Amouta Baha´. Een ritje kost ca. 0,20 eurocent wat je (bijna) gepast moet betalen. Als je instapt is het eerste wat je moet doen je vast grijpen, want hij rijdt al weg als je tweede voet de grond loslaat.

Dus je roept vlak voor je halte dat je eruit wilt. Maar dan moet je wel weten wanneer je halte komt! En alles lijkt hier op elkaar. Ik heb al meer studenten gesproken die normaal nooit verdwalen, maar dat Cuzco echt chaos is (buiten het centrum). Elke 5m2 is hetzelfde. Dezelfde gebouwen en reclameborden. Geen herkenningstekens om te onthouden. Maar het was me gelukt. Ikke blij.

Maar toen moest ik terug lopen naar het appartement (wat ik gezien zijn staat vanaf heden studentenhuis noem). Ik was na 5 minuten de weg kwijt. Toen ik in mijn beste Spaans de weg vroeg zei deze mevrouw dat ik helemaal uit de route was gelopen dus besloot ik na de bus nog maar een taxi te nemen.

En waar woon ik dan nu? Nou dat is echt grappig, want wij wonen tegenover het politiebureau. Veilig in ieder geval dus. Maar dat heet: commissaria Tahuantosudjo. Dat ga ik nooit onthouden dacht ik! Maar wat leerde Thierry mij? They want to sou you. Weet even niet of aanklagen in EN sou is, maar als je het hardop uitspreekt begrijp je het. Dus dat weet elke taxichauffeur in de wijde omgeving gelukkig.

Maar vandaag had ik en zelf de halte gevonden om op te stappen, de juiste halte uitgestapt, Kusi Wasi in 1x gevonden, ook terug in het goede busje en goed naar huis gelopen. Goddank. Dat heb ik dus nu onder de knie.

Hoe ziet zo´n dag eruit? Ik sta om 7.00u op, ga om 8.00u de deur uit, loop 10 min naar de halte, zit 40 minuten in de bus (of sta met een kromme nek, want ik ben te lang), en loop 10 min naar Kusi Wasi. Om 13.00u ga ik naar huis, dan heb ik van 14.00-14.30u tijd om snel wat te eten (en dat is een uitdaging als je eerst water moet koken om je bestek en servies te reiningen en als je geen koelkast hebt om wat vers te houden) en dan een half uur lopen naar Cuzco centrum voor Spaanse les tot 18.00u. Dan gelijk naar huis (met een taxi) of eerst even sfeer snuiven in Cuzco (het is een heerlijk stadje) en dan naar huis om wat voor diner klaar te maken.

Al met al dus vermoeiende dagen en ik lig dan ook meestal om 21.00u in bed. Nu is het 21.15u dus dat gaat niet lukken haha, maar het studentenhuis is hier in de straat dus ik ben zo thuis en heb al gegeten.

Vrijdag heb ik geen les i.v.m. een feestdag (wel werken) en die 3 uur heb ik dan langer les volgende week. Volgende week heb ik ook in de ochtend les i.p.v. ´s middags dus dan werk in ´s middags in het project.

Het is hier zo koud dat ik nu ook maar handschoenen heb gekocht (muts en shawl had ik wel meegenomen). Gelukkig is dat om de 2 meter te koop (de Peruanen lopen ´s avonds ook ingepakt).

Zaterdag en zondag ben ik vrij en ga ik 2 tours doen.

Chao (informeel zoals doei)!

Dag 4 - 5 Kusi Wasi. Casa Feliz.

En daar sta je dan. Als westerse rijke Hollander tussen 20 verstandelijk gehandicapte kinderen in een huis wat ongeveer zo groot is als ´2 onder 1 kap´ in NL.

Ik had me zo goed en kwaad als kon voorbereid door de informatie te lezen waar ook alle 20 kinderen in beschreven werden, maar het was best shocking.

Carina had me al voorbereid dat het 1 van de projecten is wat nog niet lekker loopt. In die zin, dat het zich sinds kort wegens bezuinigingen heeft moeten aansluiten bij een organisatie in Lima wat de aansturing nog stroperiger en trager maakt. En in Peru is dat maal 10 als wat je nu denkt. Ze zijn sinds 3 maanden geleden verhuisd naar dit grotere huis (wil niet eens weten hoe klein die ander dan wel niet was, want deze is al klein) en ze hebben een ander management gekregen. Kortom er zijn geen vaste dagprogramma´s waar je mee kan helpen. Het is gewoon kijken en doen. De mix van kinderen is uiteenlopend.

Eentje heeft DOWN en is heel lief. Eentje zit in een hoekje de hele tijd te bewegen en te grommen. Eentje schatert de hele tijd alsof ze net een mop heeft gehoord. Yolanda zingt de hele dag en is het meest inteligent. Pablo is ik denk ca. 14 jaar en heel lief. Hij kan niet praten, maar ziet alles en is heel zorgzaam. Dan nog een paar meiden die dansen heel leuk vinden. Dan een paar die weinig zeggen en helemaal in hun eigen wereld zitten. Een meisje is gek op borsten en trekt steeds je shirt naar beneden, eentje wil constant knuffelen en dan nog een paar jongens die constant vechten. Echt vechten. Tot bloedens toe. De omgang van de ´mama´s´ (2 op 20) is tja hoe zeg ik dat, hardhandig. Fabio werd vandaag uitgedaagd, kreeg klappen, krabde terug en werd in een soort voorraad kast gezet (zie foto´s). maar dat had een rooster waar hij steeds door naar buiten wilde klimmen. Nou hard handig werd hem duidelijk gemaakt dat dat niet de bedoeling was. Heftig.

Wat echt heftig was is Jessica. Ik had al over haar gelezen dus herkende haar gedrag gelijk, maar toch. Zij is heel hardhandig en agressief. Ze is geobserdeerd door handen. Daar speelt ze even normaal mee en dan wil ze je vingers breken. Dan maak je vuisten en dan wordt ze boos. Ze ging knijpen en slaan en wilde me in mijn arm bijten, maar ik was sneller. Uiteindelijk was ik los en liep ik weg en toen kwam ze me achterjna. De mama (het zijn geen echte mama´s) greep in en toen ging de knop om. Dat gebeurd steeds. Dan komt ze sorry zeggen met een gebaar en knuffelen en huilen. Dat houdt dan even aan. Vervolgens begint ze weer rustig met je handen te spelen en begint het spel weer van voor af aan. Nadat ze mij (een beetje) pijn had gedaan waren er een aantal die me kwamen knuffelen troosten. Sommige zijn echt heel lief en knuffelig. Wel met snot en kwijl, dat dan wel.

Verder is het bittere armoede. Ik heb de was nu 2x opgehangen (das een flinke taak voor 20 kinderen en beddengoed etc) en geen kledingstuk is heel. Niet gek, want ze moeten alles delen met elkaar. De mouwen zijn gerafeld, er zitten gaten en vlekken overal en dat dus alle kruizen gescheurd zijn en velen sokken geen hielen meer hebben, onderbroeken vol bruine en rode vlekken zitten tja dat is het leven dus hier.

Ik had vandaag de balonnen van NL meegenomen. Daar hebben ze mee gespeeld. Op hun manier dan. Ik heb ook al wat ander spelmateriaal gekocht, maar verder gaat Carina het management vragen wat ze het meest nodig hebben zodat ik daar het donatiegeld voor kan gebruiken. Ik denk zelf kleding, maar misschien is de oven wel kapot of hebben ze nieuwe matrassen nodig, ik weet het niet.

Toen ik vandaag weg ging kreeg ik knuffels en riepen ze ´chao gracias´ (dag, bedankt). Dankbaar werk.

Chao de Cuzco!

Dag 3

Nou die hoogteziekte was echt niet tof. Ik heb gisteren de hele dag in bed gelegen. Ik was ZO beroerd. Ik moest liters drinken stond er in de folder. Dus het was bed, wc, bed wc. Echt een heerlijk begin. Het schoot wel even door mijn hoofd, Cynthia waar ben je nou weer aan begonnen..., maar uiteraard heb ik een rotsvast vertrouwen in mijn taak hier dus gewoon een kwestie van tijd. En inderdaad vanmorgen voelde ik me veel beter. Wel nog heel slap en moe, maar niet meer zo misselijk en veel hoofdpijn. Met Carina besproken dat ik niet vandaag al naar het tehuis zou gaan, want die kinderen zijn fysiek sterk en door hun enthousiasme soms wat agressief en daar was ik nog veel te wiebelig en vaatdoekerig voor. Wel ben ik vandaag met Anja even naar de mall geweest. We waren het snel eens dat het mannenhuishouden waar we in terecht waren gekomen een vrouwelijk, lees hygienische, touch nodig had. Dus we hebben zeep gekocht, keukenrol, nieuwe sponsjes en vaatdoekjes. Het is al basic genoeg zonder warm water, een kapotte koelkast, geen handdoekjes, geen afwasborstel, geen wcborstel dat dit op zijn minst nodig was.

Daarna naar het centrum van Cuzco gelopen. Nou lopen, ploeteren. Veel bergen hier en alle straatjes gaan omhoog, omlaag. Na 5 treden sta ik te hijgen als een bejaarde, maar dat schijnt aan te houden ook na de hoogte ziekte. Dat went pas na maanden schijnt. Cuzco ligt op 3360 meter hoogte. Maar dus mijn eerste echte kennismaking met Peru.

En ja toen ik in de zon op HET plein van Cuzco zat en alle in klederdracht geklede mensen voorbij zag komen met in de verte de bergen en het Christusbeeld was ik weer wat blijer.

De weg vinden is hier een probleem. Alles heeft zijstraatjes en andere ingangen, trappetjes, aftakingen, zelf met map is het lastig.

Maar de school heb ik gevonden. Ik kom er net vandaag. Ik heb 3 uur priveles gehad van Jimmy. Ik wist toch best nog wat bleek dankzij mijn zelfstudie, en bij mijn eerste oefening van 40 vragen had ik maar 2 fout dus muy bien Cynthia. Hasta manana Jimmy.

Morgen gaan we met alle studenten eten, degene die willen athans. Elke dinsdag wordt er een ander eettentje uitgeprobeerd. Morgen ga ik ook voor het eerst naar het tehuis. Koen die normaal alles regelt ligt in het ziekenhuis dus het loopt allemaal even anders, maar Carina doet wat ze kan. En dan ook nog een zoontje van 3, lekker druk dus.

Soms maak ik foto´s met mijn telefoon die ik 1 voor 1 mobiel kan uploaden, maar de foto´s die ik vanmiddag heb gemaakt moet ik met kabeltje uploaden in het internetcafe denk en dat kabeltje heb ik nu niet bij me.

Het appartement is 10 trappen omhoog dus even heen en weer sla ik over.

Het is hier koud, winter. Overdag zo´n 20 graden in de zon, maar de lucht en wind is fris. Nu is het 19.00u, heb ik een fleecetrui aan en windjack en ga naar ´huis´ en wat eten maken, mijn huiswerk maken en slapen.

Chao! (das informeel voor Adios).